هان ای کوه بلند،ای سراپا همه پند              از تو این تجربه آموختم که نلرزد تنم         

  از غرش ارابه سنگین زمان                    وهراسی ندهم  راه به دل ازدل طوفان

وهراسی ندهم  راه به دل ازدل طوفان               کاه بودن ننگ است کوه باید بود

تقدیم به کلیه پیش کسوتان ورزش کوهنوردی در ایران که بدون وجود حضور فعالیت های پیشین آنها فعالیت های امروزی ما نیز ممکن نبودند.

مقدمه:

کوهها مظهر عظمت و ایستادگی در طبیعت هستند.گذشت روزها ، ماهها و سالها هیچ تاثیری بر آنها ندارد.زندگی بشر خاکی از اول با کوهها در ارتباط تنگاتنگی بوده است. در دوران یخبندانها انسانهای اولیه به کوه زدند و در غارها مسکن گزیدند و بدین ترتیب کوهها تبدیل به ناجی جان انسانها شدند.

بعدها کوهها محیط مقدس ،پر رمز و راز سکوت و آرامش برای انسانها شدند.شاهد این مدعا افسانه های اساطیری یونان باستان است که کوه«المپ» را محل زندگی خدایان یونانی می دانستند. در ایران،فردوسی شاعر محبوب ایرانیان آرش کمانگیر را بر بالای دماوند قرار می دهد تا وی از آن جا نیزه معروف خود را جهت تعیین مرز بین ایران و توران پرتاب نماید و باز هم فردوسی در داستانهای شاهنامه،آشیانه «پرنده افسانه ای و عظیم »را در دماوند قرار می دهد و سیمرغ در این کوه، زال پدر رستم را در آشیانه اش پرورش می دهدو یا در کوه دماوند،ضحاک ستمگر معروف توسط  فریدون به بند کشیده می شودو... از دنیای افسانه ها بیرون بیاییم و به تاریخ نظری بیندازیم،می بینیم که زندگی پیامبران حکایت از آن دارد که بیشتر آنها در نزدیکی محل اقامت خود یک کوه را جهت راز و نیاز با خدای خود و یا اقامت و استراحت خود انتخاب کرده بودند و در طول تاریخ پرفراز و نشیب ایران ما،هر زمان که حاکم زورگو وچپاولگر یا اجانب به مردم این سرزمین

   جور و ستم کردند مردم ایران و مبارزان،کوهها را محل مناسب و استراتژیکی  جهت تشکیل نیروی مقاومت و مبارزه علیه زورگویان و اجانب دانستند و در انها تشکیلات مخصوص خود را بر پا کردند.قلعه های بابک خرم دین، حسن صباح،رودخان و...نمونه هایی زنده از تاریخ مبارزه پیشینیان ما علیه ستمگران زمان خود هستند...از تاریخ نیز بیرون بیایم و نظری به زندگی امروزی خود بیندازیم،آب مایه حیات و رکن اصلی زندگی است و بدون آن زندگی متوقف می شود بیش از هفتاد درصد آب مصرفی در ایران از کوهها تامین می شودو این فقط یک قلم از وابستگی زندگی امروزی ما به کوهها را تشکیل می دهد.کشور عزیز ما ایران یکی از کوهستانی ترین کشورهای دنیاست. بر روی فلات ایران کوهها و قله های زیادی وجود دارند که شاید بسیاری از آنها کماکان بکر باقی مانده باشند جز مناطقی از استان خوزستان و استانهای ساحلی در هر نقطه ای از ایران،در نزدیکی ما کوهی مرتفع و بلند قرار دارد که مشابه این وضع در کمتر کشوری در جهان یافت می شود. در بین ورزشهای مختلفی که در ایران وجود دارند،ورزش کوهنوردی تنها ورزشی است که تا حد زیادی در کلیه اقشار و طبقات مختلف جامعه نفوذ کرده است .رشد سریع شهرهای ایران در مدتی کوتاه محدود شدن و کوچک تر شدن محیط زندگی و مسکن اکثر مردم در شهرها،عواقب ناگوار زندگی شهرنشینی مثل انواع آلودگی هاو فشارهای روحی ، جسمی و اجتماعی جامعه ما را هر چه بیشتر و بیشتر به سوی طبیعت و مخصوصاً ایران می کشاند.کوههای ما مهمترین جایی هستند که علاوه بر ورزش و تحرک در محیط آنها می توانیم آرامش یافته و استراحت کنیم و روح وجسم خود را آماده زندگی شهری نماییم.در چند سال اخیر فعالیت های و تشکل های کوهنوردی مختلفی در ایران تشکیل ، بسط و گسترش یافته اند.تشکیلات و تجمعات دانشجویی ،دانش آموزی،کارگری،کارمندی،ارتشی،خانوادگی، محله ای،بسیجی و...جمعیت کوهنورد ایران را چند برابر   نموده اند. از انجایی که کوهنوردی امروز گسترده تر و پیچیده تر از گذشته شده است،آموزش دقیق و فراگیری فن کوهنوردی نیز از هر زمان دیگر اهمیت بیشتری پیدا کرده است. هر چه دانش ما در مورد کوهنوردی بیشتر بشود، می توانیم بهتر و بیشتر از این ورزش لذت ببریم و کمتر با حوادث دلخراش و فاجعه آور روبه رو شویم .امروز بهترین ، مهمترین و بزرگترین وسیله در کوهنوردی دانش و اطلاعات در مورد آن است.مسائل دیگر از نظر ترتیب اهمیت ،بعد از آن قرار دارند.بسیار علاقمندم که دوستان و همنوردان نظرها،پیشنهادات و انتقادهای خود را به من بگویند و مطمئن باشید که نظرها ی ریز و درشت شما مورد استفاده قرار خواهد گرفت. وعده دیدار ما بر فراز قله های سر به فلک کشیده و زیبای ایران.

ادامه دارد.....